De Westfjorden: Dynjandi, puffins & poolvossen

Dag 84

Ondanks dat we ‘’maar’’ 2 weken hebben om IJsland rond te rijden, besloten we voor een omweg te gaan naar de Westfjorden. De Westfjorden is het meest afgelegen gedeelte in IJsland, waar het massatoerisme nog niet zijn weg heeft gevonden. Men noemt de Westfjorden ook wel ‘’het IJsland van de jaren ‘80 en ‘90’’. Toen IJsland nog niet ontdekt was door eerdergenoemde. Nergens in IJsland heeft zoveel leegloop plaatsgevonden als hier. Vooral in de jaren ‘50 zochten veel boeren en vissers hun heil ergens anders. Tot en met die tijd, waren vrijwel alle plekken in de Westfjorden enkel te paard of per boot te bereiken. Tegenwoordig zijn er steeds meer delen geasfalteerd in dit gebied.
IJsland is een zeer jong eiland. De oudste delen, de Westfjorden, zijn maar 17 tot 20 miljoen jaar oud.

Terwijl we in een natuurbad zitten met een stel IJslanders, vertellen ze hoe moeilijk het is om in dit gebied te wonen. De woningen die er staan zijn grotendeels onbewoond of worden enkel als zomerhuis gebruikt. De man verteld dat er in de winter wel eens afgesproken wordt aan het begin van het dorp. Dan rijdt er een sneeuwschuiver voorop, en de auto’s van dorpelingen volgen. Zodat ze dan eindelijk weer eens de weg op kunnen om boodschappen te doen (een enkele rit die al snel 3 uur kan duren)

We zijn onder andere naar de Westfjorden uitgeweken om ’het juweeltje van de Westfjorden’ te kunnen aanschouwen genaamd de Dynjandi waterval. Maar liefst 100 meter hoog, bovenaan zo’n 30 meter breed, en onderaan richting de 60. Inmiddels hebben we toch een heel zwik aan watervallen gezien, maar deze is toch erg uniek in zijn soort. Het was weer een redelijke steile klim, maar je kan erg dichtbij komen, waar hij nog meer indruk maakt dan vanaf een afstandje.
De Westfjorden zijn opvallend rustiger dan de rest van IJsland: Dynjandi is een van de grootste attracties in de Westfjorden, er stonden welgeteld 10 auto’s op de parkeerplaats ;)

Ik durf volmondig ja te antwoorden als iemand zou vragen of ik goed voorbereid ben op deze reis. Na bijna 3 maanden hier gewoond te hebben wist ik precies wat ik allemaal wilde zien, en hoe ik dat het best kon gaan doen. Een van die dingen die ik wilde zien, is uiteraard IJslands one and only mascotte: De papegaaiduiker.
Zo’n 60% van de gehele populatie Noord-Atlantische papegaaiduikers kiest de kliffen van IJsland uit om te broeden. (We hebben het nu over miljoenen) Ze houden van knusheid en zijn graag bij elkaar, dus waar men er één vind, zullen er meestal nog honderden andere zitten.

Zo geschiedde, vanaf ons hotel gingen we ’s avonds naar Látrabjarg, de grootste zeevogel klif van Europa en tevens het meest westelijk gelegen stuk van Europa. Al snel werd ons duidelijk dat we op de juiste locatie waren: Waar we maar om ons heen keken zagen we vogels, en zo ook de papegaaiduikers. De papegaaiduikers zijn direct te herkennen in de lucht, niet eens door hun opvallende snavel en leuke rode pootjes, ze zijn namelijk ontzettend klunzig en hebben pinguïn-achtige trekjes. de vleugels zijn zwaarder dan gemiddeld bij vogels en deze moeten ze zo’n 400 keer per minuut flapperen om te blijven vliegen, daarnaast landen ze ook erg onhandig. Fun fact: De papegaaiduikers kunnen wel 60 meter diep duiken en 1 minuut onder water blijven!
Ze waren totaal niet schuw en poseerde graag voor een fotootje van een meter afstand.

Terwijl we terugliepen naar de auto zie ik iets bewegen in het gras. Twee ‘’dingen’’ wel te verstaan. Ze hebben dezelfde warm grijzige kleur van het verdorde gras. Het waren 2 poolvossen, voor onze neus aan het spelen. Ze waren zich duidelijk bewust van onze aanwezigheid, maar bleven ongestoord spelen en rond de kliffen struinen, waarschijnlijk opzoek naar eitjes of een lekker vogeltje.

Als snel kwamen we erachter dat dit toch wel een uniek iets is. De Poolvossen wonen hier al voordat de mensen zich gingen settelen in IJsland. Gedurende de laatste ijstijd, hebben ze over zee de weg naar IJsland gevonden. Sinds de mensen er zijn, worden ze als vijand van boeren gezien en zodoende wordt er op ze gejaagd. Er zijn er nu nog een aantal duizend over in IJsland.

Op het moment van schrijven bevind ik mij op de Ferry van de Westfjorden naar Snæfellsnes, waar we 2 dagen zullen doorbrengen.