Liefde gaat door de maag

dag 37

Afgelopen week ben ik voor het eerst uit eten geweest in het dorp. Het enige wat ik heb laten liggen is het bord zelf om precies te zijn. Een restaurant genaamd Lindin met als slogan ‘’villt & sætt’’ (wild & zoet). Een plek die ik zeker aanraad mocht je je ooit in dit pittoreske dorpje bevinden. (best een grote kans wanneer je in IJsland bent). Daarnaast serveren ze heerlijke gerechten voor super degelijke prijzen. (ja sorry, normaal gezien ben ik geen cheapskate, maar ik reis op een budget hier) Het restaurant is altijd goed gevuld, een hele prestatie als je ziet hoe klein het hier is.

Nu we toch over eten aan het praten zijn, 2 weken terug kreeg ik opeens een ingeving. Eerst wuifde ik het weg, om er later toch aan te geloven: Ik ben begonnen met het bakken van brood in IJsland.
Voor een simpel casino wit, van niet zo appetijtelijke kwaliteit, (ik kreeg het alleen weg door het te roosteren als je het echt wilt weten) moet je hier toch al snel een eurootje of 4 neerleggen. Ik heb nu een aantal keer bij een bakker in Selfoss heerlijk brood gehaald, maar om nou telkens €8 voor een degelijk brood te betalen.. Doet toch een beetje pijn voor deze Hollandse broodeetster. Daarnaast is er vooral een logistiek probleempje: Selfoss is zo’n 40 minuten rijden.. Doe je ook niet elke paar dagen met een auto die je moet lenen voor nieuw brood.

Ik kreeg dus het lumineuze idee en dacht waarom niet? Dus toen ik wakker werd op een dag die aanvoelde als een potentiële ambitieuze dag, liep ik een x aantal keren van het atelier terug naar het huis. (10 meter lopen, daar niet van)
Om het brood te kneden, te vouwen en opnieuw te laten rijzen. Het leek een beetje gekke werk, maar ik ben erg blij dat ik hierop ben overgestapt. Het kost wat tijd, maar is erg lekker en daarnaast meegenomen: Het kost vrijwel niets. Vandaag voelde ik me weer ambitieus wat goed uitkwam, het brood is namelijk bijna op. (De vriezer zit weer vol met vers brood ondertussen)

Deze week was ik voor de tweede keer bij Gullfoss (waterval). Ik wilde ‘’hem’’ graag aan iemand laten zien en daarnaast is het zo’n mooi ding dat het geen kwaad kon hem weer even gedag te zeggen. Terwijl ik haar vertel over de geschiedenis van Gullfoss, loopt er een IJslandse man langs ons die me echt super vriendelijk gedag zei, alsof we elkaar kenden! Nu zijn er in mijn hoofd enkel 2 scenario’s mogelijk: 1. Hij hoorde mij praten over Gullfoss en zag mij aan voor een local die super trots is op de IJslandse geschiedenis. 2. Ik leek op een persoon die hij daadwerkelijk gedag wilde zeggen (waarschijnlijk, maar niet zo spannend als nummer 1.)

Ondertussen ben ik helemaal klaar met het plannen en boeken van de rondreis die ik ga maken aan het eind van mijn verblijf hier. (bedankt voor het helpen plannen Paul :) ) In 15 dagen tijd samen met mijn vriend de ring road en westfjorden rondrijden. Het ligt op het puntje van mijn tong om te vertellen wat voor super spannende uitjes we hebben geboekt en wat we allemaal van plan zijn, maar daar schrijf ik tegen die tijd graag over. Ondanks dat ik nog veel atelierplannen heb, kijk ik er heel erg naar uit te beginnen aan deze reis, over iets meer dan een maand.

O ja ik vroeg me nog af, zou je te lang in een ander land verblijven en zou ik het als hint moeten zien wanneer Facebook je alleen nog maar reclame voor het kopen van huizen in IJsland laat zien?