Selfoss en Kerið

Dag 7

Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik heel gelukkig kan worden van eten. 'S ochtends kan ik opstaan en denken:'' Hmm, wat zal ik vanavond gaan eten?'' of wanneer iemand mij zou vragen ''Wat voor leuke dingen heb je gedaan vandaag?'' zou er best het antwoord bij kunnen zitten: "Ik heb een super lekkere sinaasappel gegeten.'' Dit om even mijn passie voor eten aan te duiden.
*Eerder genoemde zijn allemaal fictieve voorbeelden..uiteraard.

Dus toen ik een aantal dagen terug naar Selfoss ging ''de grote stad'' (denk aan 6000 inwoners) was ik zo blij dat ik eindelijk naar een grote supermarkt kon! Die hier in het dorp is er eigenlijk alleen voor hongerige toeristen. Het is (nog) duurder dan de grote supermarkten hier, en van het aanbod wordt je niet bepaald vrolijk. Niemand uit het dorp doet daar dan ook eigenlijk boodschappen.

Het bezoek van de grote supermarkt overtrof dan ook bijna mijn vreugde voor mijn schilderspullen die ik eindelijk kon ophalen en de gitaar die ik meegekregen heb en de leuke IJslandse hond waar ik mee gespeeld heb. De grote supermarkt had zelfs lekkere sinaasappels!

Ik heb dan dus ook goed ingeslagen (stel je voor hoe die voorraadkasten eruit zien van mensen in het TLC programma ''Extreme couponing'' en je zit goed). De andere residents noemen het mijn mini-supermarket.

Op de terugweg reden we langs Kerið. Een krater die zo'n 6500 jaar geleden gevormd is. Super mooi om te zien, en omdat het nog geen hoogseizoen is waren er ook niet veel toeristen. Hieronder een foto van hoe de krater er op het moment uitzag. In de zomer is het water felblauw en de omgeving mooi groen, dit hoop ik natuurlijk ook vast te leggen aan het einde van mijn verblijf hier.

Ook veel IJslandse paarden tegengekomen onderweg. Fun fact: Die hebben een grappige pas. Dat origineel komt uit de tijd dat de paarden hier over scherpe lava grond moesten lopen en daardoor in een rap tempo hun hoeven neerzetten en vrijwel direct weer optrekken.

Nu we toch in de fun fact sferen zijn, even terugkomend op de IJslandse herdershonden: Ze komen oorspronkelijk uit Noorwegen en zijn door de Vikingen naar IJsland gebracht tussen 874 en 930.
De hond stamt af van een van de oudste hondenrassen en het is de enige inheemse hondensoort van IJsland.
Het is een hond die zich goed heeft aangepast aan het klimaat en de methoden van de vroege IJslandse boeren, waardoor de hond een belangrijke metgezel was voor de vroege veehouders.

Een hondenras wat in de 19e-eeuw zelfs met uitsterven bedreigt raakte (door de lintwormen epidemie die bij schapen voorkwam). Doordat een aantal liefhebbers van het hondenras zich rond 1950 hebben ingezet om een sterke IJslandse hondenpopulatie te creëren, begon er een toename te ontstaan. (er waren er nog maar 22!) inmiddels zijn er rond de 5000 IJslandse herdershonden hier.

Nou, deze info wilde ik jullie niet achterhouden ik vond het zelf wel fascinerend namelijk ;).

við sjáumst